The Grouwstra family goes Africa!

Heee lieve mensen!

Afgelopen week was een week van afscheid nemen hier in Zuid-Afrika: eerst van Dirk, vervolgens van Sanne, en daarna nog van zo’n beetje elke bewoner in Bottmill (mijn accommodatie). We hebben hier vakantie tot begin mei, dus iedereen is óf gaan reizen óf alweer terug naar Nederland. Het weer past zich helaas feilloos aan de stemming aan: veel bewolking, regen en koude wind.
Doordat er vrienden van me terug zijn gegaan naar Nederland, kreeg ik ineens ook zin om eventjes terug te zijn. Niet voor al te lang natuurlijk, want ja, ik zit in Zuid-Afrika, wat wil een mens nog meer ;)
Maar eventjes een weekje Nederland had ik helemaal niet erg gevonden: vrienden en familie weer even zien, een bliksembezoekje aan Leeuwarden, en dan weer terug naar dit prachtige land. Dit is geloof ik de eerste keer tijdens mijn tijd hier dat ik daar behoefte aan heb, en ik ga ervan uit dat het ook de laatste keer is totdat ik weer terugga ☺
Gelukkig komt zondag een stukje Nederland naar mij toe: papa, mama, Kars en Ghislaine staan, terwijl ik dit verslag typ, al klaar op vliegveld Düsseldorf! Ze maken eerst een tussenstop in Dubai om daar een dag door te brengen, waar ik stiekem intens jaloers op ben, waarna ze doorvliegen naar Johannesburg en Port Elizabeth. We gaan hier 2 weken rondreizen, via de Garden Route naar Cape Town, waarna ik weer terugvlieg naar Port Alfred om te beginnen aan de laatste maanden hier!

Afgelopen weekend zijn Valerie en ik, om maar even te ontsnappen aan de uitgestorven campus, voor 2 daagjes naar Jeffrey’s Bay gereden. We zaten daar in een heel mooi hostel, 2 seconden van het strand af: Cristal Cove. Uiteraard hebben we, zoals het hoort in Jbay, onze eerste surfles gehad! Dat was echt heel leuk, maar ook best wel pittig. Etienne, onze surfleraar voor die ochtend, liet ons eerst oefenen op het strand, waarna we de zee in mochten. Tot mijn eigen grote verbazing ging het best aardig, ik heb zelfs een paar keer gestaan! Ik ben uiteraard ook heel vaak van m’n plank af gedonderd, zo ben ik nou eenmaal, maar er zijn verder bizar weinig ongelukken gebeurd voor mijn doen ;)
De surfles duurde 2,5 uur, en dat bleek ook meer dan genoeg te zijn: na de surfles konden we onze wetsuits nauwelijks nog uitkrijgen van de spierpijn.
Het terugrijden was de volgende dag dan ook niet echt de meest ideale houding voor mijn pijnlijke armen en schouders, haha. We zijn uiteraard zonder een schrammetje op ons of op de auto weer in Port Alfred aangekomen, want ik rijd hier inmiddels als een ware Zuid Afrikaan, al zeg ik het zelf. Even voor de duidelijkheid, er zijn Zuid Afrikanen die hun rijbewijs gewoon kopen zonder ooit les te hebben gehad, die Afrikanen bedoel ik natuurlijk niet als ik zeg dat ik rijd als een ware Zuid Afrikaan. Die mensen weten hun gaspedaal niet eens te vinden, en daar heb ik nooit last van gehad ;)

Het is voor mij hier nu vooral aftellen tot zondag, en dan kunnen we aan onze reis beginnen: The Grouwstra family goes Africa!

Zoals altijd een dikke kus uit Zuid-Afrika (nee, dit keer geen verwijzing naar het weer, want dat is ronduit deprimerend momenteel),

Lian