Beware, you are now entering a Game Reserve!

Halloooo schatjes,

Afgelopen weekend ben ik met Daphne, Sanne, Valerie en Marije naar Addo’s geweest, en het was fantastisch!
Vrijdagmiddag zijn we, met z’n 5-en in een Hyundai I20 gepropt, vol goede moed op weg gegaan naar onze hostel: Orange Elephant Backpackers, vlakbij Addo’s. Met Daphne als chauffeur, die na even wennen reed als een ware Zuid Afrikaan, hebben we ongeveer 2/3 uur gereden naar Addo’s. Daar kwamen we de rest van de groep tegen, en die avond (vrijdag) zijn we met z’n allen uit eten gegaan.

De volgende dag (zaterdag) stond voor ons de safari door Addo’s National Park op de planning. De dag begon al lekker, omdat wij dachten dat we om 11 uur weg moesten, maar dat bleek 9 uur te zijn. Aangezien onze wekker om 9 uur stond waren we, heel on-Nederlands, te laat. Maaaaar het blijft natuurlijk Afrika, dus dat was eigenlijk helemaal niet erg. Elke keer als iets niet gaat zoals gepland moet je maar denken: “This is Africa, man.”
Nadat we nog even gewacht hadden op onze gids, die van onze vertraging gebruik had gemaakt om nog wat “dingetjes te regelen”, gingen we op weg naar het park. Daar kwamen we erachter dat een safari eigenlijk best wel vermoeiend is: constant in de verte turen op zoek naar een dier waarvan je denkt, ja, die wil ik op de foto hebben. Gelukkig hadden we onze gids, Conrad, bij ons, die wist waar hij naar moest zoeken. Nadat we eigenlijk net het Game Reserve in waren gereden kwamen we het eerste lid van de Big Five al tegen: de Buffel. Er stond een hele kudde vlakbij de weg, dus we hebben als echte Japanners met onze camera’s uit het raam gehangen (niet te ver natuurlijk, want voor je het weet word je opgegeten, omver gebeukt of iets anders waarvan je niet wil dat het gebeurt :p).
Ik zal jullie niet vervelen met een te gedetailleerde omschrijving van elke meter die we hebben gereden (het park is namelijk zo groot als de helft van Nederland, dus we hebben nog niet eens alles gezien), dus hierbij een kleine samenvatting van de dieren die we hebben gespot: Olifant (Big Five!), Leeuw (Big Five!), Zebra’s, Red Hartebeest (soort hert, maar dan meer Afrikaans), Eland (dat is niet hetzelfde als de Eland in Scandinavië trouwens), Dung Beetles, Tortoises (schildpadden), Timons en Pumba’s (de Lion King fans onder ons weten wat ik bedoel), en nog een handjevol vogels die ik niet allemaal kon onthouden.
Zaterdagavond hebben we met de hele groep gebraaid, dus dat was heel gezellig 

Zondag was het dan zover: wij gingen op Elephant Back Safari (olifantje rijden dus)!
De wekker ging om 6 uur al af, wat onze kamergenoten niet per se op prijs stelden. Om stipt kwart voor 7 zaten we weer in onze Hyundai gepropt, ik had m’n reispilletje achterover gedrukt en we waren klaar voor de rit naar de Elephant Safari. Die rit bleek best wel een uitdaging te zijn: we moesten over de Zuurberg Pass. Degenen onder ons die wel eens op wintersport gaan weten wat dat betekent: heel veel bochten en langzaam maar zeker een berg op (nog nooit zo blij geweest met m’n reispilletjes). Nu zijn de wegen hier in Afrika natuurlijk niet zo netjes geasfalteerd als op de bergpass in Oostenrijk, dus ons autootje heeft de nodige stenen en kuilen doorstaan. Dankzij Daphne’s avontuurlijke karakter heeft de auto ook nog een flinke douche gehad: wij zaten allemaal heel onschuldig om ons heen te kijken naar de prachtige natuur, toen Daphne een enorme plas aan zag komen. Wat doet Daphne? Plankgas erdoorheen, tot grote hilariteit van ons natuurlijk (de auto was daarna wel meer bruin dan wit, ik weet niet wat het verhuurbedrijf daarvan vond).
Toen we eindelijk bij het hek aankwamen waarop stond: You are now entering a Game Reserve, dachten wij het ergste te hebben gehad. Totdat Daphne zei dat ze iets zag bewegen in de bosjes: “Oooh, dat is vast een vogel ofzo.” Nog geen 2 seconden later komt er een werkelijk waar enorme olifant de weg op gewandeld, alsof het allemaal niks is. Nadat wij van onze hartaanval waren bekomen sloeg de paniek toe: “Ik ga erlangs rijden! Nee stil blijven staan, je weet niet wat dat beest gaat doen!!”
Godzijdank kwam er al snel een verzorger aangewandeld die gebaarde dat we door konden rijden.
Toen we de auto hadden geparkeerd moesten we wat formulieren invullen, waarna we eigenlijk al vrij snel op een olifant gedropt werden (tip voor de minder lenige mensen onder ons die dit op hun bucketlist hebben staan, begin een maandje van tevoren met rek en strek oefeningen, een split is er niks bij). Nadat m’n benen een beetje gewend waren aan de toch wat vreemde positie, heb ik met volle teugen genoten: wat was het ongelooflijk gaaf! Je weet van tevoren dat zo’n dier groot is, maar dat zie je pas echt als je erop zit. Onze driver, Thomas (komt uit Zimbabwe), heeft ons gedurende de rit de nodige feitjes verteld, waarvan ik uiteraard de helft alweer vergeten ben. Wat ik wel heb onthouden, is dat onze olifant Duma heette [doeeemah] (het moet natuurlijk op zo’n chill Afrikaans toontje uitgesproken worden), dat ‘ie 27 jaar was en dat hij altijd heel goed luistert. Dat laatste hebben we ook gemerkt, elk bevel werd bijna meteen opgevolgd. De olifanten die ze gebruiken voor de safari’s worden vanaf dat ze een baby zijn al getraind voor het werk, waardoor ze niet anders gewend zijn en het ook niet erg vinden volgens Thomas.
Na het olifantje rijden mochten we met ze op de foto en ze voeren om ze te bedanken voor het ritje. Dat was ook heel gaaf om te doen, je kon het eten in hun slurf doen, of je kon roepen “Trunk up!”, waarna ze heel braaf hun slurf omhoog deden en hun mond open, zodat je het eten daarin kon leggen.
Daarna kregen we nog een heerlijk uitgebreid ontbijt in een soort lodge, waarna we weer aan de tocht naar huis zijn begonnen.

Toen we eenmaal terug waren op de campus hebben we even gedoucht om van de olifant lucht af te komen, waarna Daphne, Sanne en ik richting Barmuda’s zijn gegaan (de cocktailbar hier) want het was tijd voor Happy Hour!
We hebben de avond standaard afgesloten met een potje pool in Ferry’s, waarna we braaf om half 12 in bed lagen.

Als ik zo zie hoe lang dit verslag inmiddels al is, denk ik dat ik het hier maar bij laat om in slaap sukkelende lezers te voorkomen ;)

Dikke kus uit Zuid Afrika!

Lian